Entanglement

The original idea of the works dawned on me when I was photographing the marine debris by the shore. A collection of entangled and intertwined materials and objects left in the environment. It seemed as though they were pieces of recollections, memories, belongings and existence and bore meanings. These objects have time and again been taken afloat and washed ashore by the water and have become deformed and disfigured. Broken branches, ropes, pieces of broken dishes, fishing nets, plastic, dead birds and fish and many other bits and pieces entangled together and hard to separate; a new and unaccustomed existence. Looking at them was sad for me but attractive in terms of form and texture.

For me the tragic implications though, did not only warn of environmental disasters but insisted for abiding beside contradictions and disparity. An intertwined setting in a state of erosion and decadence but in one respect, hopeful of existing and remaining, like our life today. I’ve inserted the flowers in the branches as tokens of small hopes of living that struggle to survive. I’ve laid a collage of texts from old books and writings symbolic of man and his indirect presence and piled many layers of lines and textures onto each other.

در هم تنیدگی

ایده اولیه این مجموعه از کارها زمانی آغاز شد که از آب آوردهای کنار ساحل عکاسی می کردم. مجموعه پیچیده و در هم تنیده ایی از مواد و اشیایی که در محیط رها شده اند. گویی تکه هایی از یادها ، خاطرات ، تعلق ، بودن ومعنا داشتن بودند.  این اشیا بارها وبارها با آب رفته و برگشته اند و دفورمه و از شکل افتاده شده اند. شاخه های شکسته، طناب، تکه های شکسته ظروف ، تور ماهیگیری، پلاستیک، پرندگان و ماهی های مرده وخیلی چیزهای ریز و درشت دیگر که گویی به هم بافته شده اند و جدا کردنشان دیگر سخت است. زیستی جدید و نا مانوس. نگاه کردن به اینها برایم غم انگیز، ولی به لحاظ فرم و بافت برایم جذاب بود.

و اما دلالتهای تراژیکی که برای من داشت تنها فجایع محیط زیستی را گوشزد نمی کرد بلکه اصراری برای ماندن در کنار تناقض ها و نامتجانس ها بود. فضایی در هم پیچیده ودر حال فرسایش و زوال، و از سویی امید به بودن وماندن ، مثل زندگی امروزمان . گلها را به نشانه امیدهای کوچک زیستن، که به زحمت به حیات ادامه می  دهند، در شاخه ها جای داده ام. متن هایی از کتابهای قدیمی و یا نوشته هایی به نشانه نمادین از انسان و حضورغیر مستقیمش را به صورت کلاژ نشاندم ولایه های زیادی از خط و بافت بر هم انباشتم.